در منشور حقوق شهروندی در برخی مواد به صورت ضمنی و در برخی دیگر، به صورت صریح به حقوق افراد توانخواه پرداخته شده است. در این مقاله، به صورت اجمالی به تبیین تدابیر حمایتی اندیشه شده برای ایثارگران توانخواه پرداخته خواهد شد. در ماده 5 منشور حقوق شهروندی، در باب حق حیات، سلامت و کیفیت زندگی مقرر شده است: «حق توان‌خواهان (شهروندان دارای معلولیت) و سالمندان نیازمند است که از امکانات درمانی و توان‌بخشی برای بهبودی و یا توانمند شدن در جهت زندگی مستقل و مشارکت در جنبه‌های زندگی بهره‌مند شوند.»
همچنین به جهت مجاهدات و فداکاری های این اشخاص، نیاز به اتخاذ تدابیر خاصی احساس می شد که در باب حق رفاه و تأمین اجتماعی در ماده 92، مقرر شده است: «حق جامعه ایثارگران و خانواده‌های معظم آنان است که به‌طور خاص از تمهیدات ضروری برای توانمندسازی فردی و جمعی برای حضور و مشارکت مؤثر در عرصه‌های مختلف فرهنگی، ی و اجتماعی برخوردار شوند.» در ماده 111 در باب حق آموزش و پژوهش نیز مقرر شده است: «توان‌خواهان باید به‌تناسب توانایی از فرصت و امکان تحصیل و کسب مهارت برخوردار باشند و معلولیت نباید موجب محرومیت از حق تحصیل دانش و مهارت‌های شغلی شود.»
این حقوق در جایگاه خود محترم بوده لذا تا زمانی که این دست از حقوق به مرحله اجرایی نرسیده و در عمل، هیچ تغییری به نفع این قشر از جامعه صورت نگیرد، هیچگونه فایده عملی نخواهد داشت، لیکن حفظ واقعی حقوق اشخاص در این راستا اقتضای آن خواهد داشت تا این منشور از حالت اقتضایی به حالت بالفعل در آید و منشور مبدل به نصوص قانونی گردد.
نگارنده: احسان نعمتی
کارشناس ارشد حقوق خصوصی دانشگاه مازندران
درباره این سایت